Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej (WFiIS) jest jednym z szesnastu wydziałów Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie.
Katedra Fizyki Akademii Górniczej powstała w roku 1919, wraz z erygowaniem samej uczelni; jej pierwszym kierownikiem był prof. dr Jan Stock. Jego następcami byli: prof. dr Mieczysław Jeżewski, który wraz ze swoimi współpracownikami rozwinął badania dotyczące własności dielektryków oraz prof. dr Marian Mięsowicz, który w 1934 roku odkrył anizotropię lepkości ciekłych kryształów. W roku 1962 utworzono pierwszy w szkolnictwie wyższym uczelniany Instytut Techniki Jądrowej, przemianowany następnie w 1967 roku na Międzyresortowy Instytut Fizyki i Techniki Jądrowej AGH. W 1991 roku decyzją Senatu AGH został utworzony Wydział Fizyki i Techniki Jądrowej, który - wychodząc naprzeciw potrzebom dydaktycznym - w roku 2004 zmienił nazwę na Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej.
Na Wydziale prowadzone są badania naukowe na najwyższym, światowym poziomie, głównie w dziedzinie fizyki materii skondensowanej i fizyki cząstek elementarnych. Świadczy o tym np. liczba i jakość publikacji - corocznie pracownicy Wydziału publikują średnio około 150 artykułów w renomowanych czasopismach naukowych o zasięgu światowym. Prowadzone są także zaawansowane badania podstawowe i aplikacyjne z zakresu fizyki i techniki jądrowej, elektroniki, fizyki środowiska i fizyki medycznej. Fundamentem strategii rozwoju naukowego Wydziału jest troska o stały rozwój współpracy międzynarodowej - już obecnie większość działalności naukowej jest prowadzona w ramach intensywnych kontaktów z zagranicznymi ośrodkami naukowymi, w oparciu o międzynarodowe programy badawcze, jak np. programy ramowe Unii Europejskiej. Stałą troską władz Wydziału jest rozwój kadry naukowej - w chwili obecnej liczy ona 40-tu samodzielnych pracowników nauki, w tym 25-ciu profesorów tytularnych.
Wydział jest liderem Krakowskiego Konsorcjum Naukowego im. Mariana Smoluchowskiego, które w roku 2012 uzyskało prestiżowy status Krajowego Naukowego Ośrodka Wiodącego.
Wydział posiada również od roku 2013 najwyższą kategorię poziomu naukowego: A+, jako jedyny Wydział AGH, jedyny Wydział Fizyki uczelni technicznych w kraju oraz jeden z 3 Wydziałów Fizyki w kraju
Wydział jest również zwycięzcą przeprowadzonego w roku 2014 konkursu ewaluacyjnego Wydziałów AGH wg kryteriów stosowanych dla uczelni przez Perspektywy.
Wydział prowadzi studia
Pracownicy WFiIS prowadzą również zajęcia z fizyki ogólnej i wybranych działów fizyki dla studentów z 15 Wydziałów AGH. Zajęcia te obejmują prowadzenie wykładów, ćwiczeń rachunkowych oraz laboratorium.
Działalność naukowo-badawcza wydziału obejmuje badania podstawowe i aplikacyjne z fizyki jądrowej, fizyki środowiska i fizyki ciała stałego. Główna tematyka kształtowana jest przez jednostki naukowe wydziału.
W odnośniku przedstawione są szczegółowo niektóre problemy z działalności naukowo-badawczej Wydziału. Problemy zostały wybrane tak, aby naświetlić różne dziedziny prowadzonej działalności naukowej, z wyeksponowaniem zarówno eksperymentalnych prac badawczych, czasami wkraczajacych nawet w obszar wdrożeń technologicznych, jak i działalności teoretyczno-obliczeniowej.
W odnośniku przedstawiono oferty współpracy i udostępnianych przez Wydział usług technologicznych, z podziałem na poszczególne Zakłady (grupy badawcze), co umożliwi szybsze i precyzyjniejsze pozyskanie informacji przez ewentualnych zainteresowanych. Szczegółowe dane osób kontaktowych przedstawione są w poszczególnych dokumentach, dotyczących indywidualnych ofert.
Katedra Fizyki Akademii Górniczej powstała w roku 1919. Pierwszym jej kierownikiem był prof. dr Jan Stock. Jemu Akademia zawdzięcza stworzenie pierwszej bazy dydaktycznej: studenckiej pracowni fizycznej i zbiorów demonstracyjnych.
Jego następcą w 1925 roku został profesor AG dr Mieczysław Jeżewski, który wraz ze swoimi współpracownikami rozwinął badania dotyczące własności dielektryków oraz ciekłych kryształów. Była to podstawowa tematyka uprawiana w latach trzydziestych w Akademii. Jeden z asystentów prof. Jeżewskiego, dr Marian Mięsowicz, w 1934 roku podjął samodzielne badania w dziedzinie hydrodynamiki ciekłych kryształów i był odkrywcą anizotropii lepkości ciekłych kryształów. Jego prace zostały powszechnie uznane za klasyczne i stały się poziomem odniesienia dla badań podejmowanych współcześnie. W latach trzydziestych prof. Mięsowicz skierował swoje zainteresowania w stronę fizyki jądrowej. Po II Wojnie Światowej środowisko fizyków w Akademii podzieliło się na dwie katedry. Kierownikiem Katedry Fizyki I został prof. Mieczysław Jeżewski, kontynuujący badania własności dielektryków i magnetyków, kierownikiem zaś Katedry Fizyki II - prof. Marian Mięsowicz, który rozpoczął szeroko zakrojone badania z dziedziny fizyki promieniowania kosmicznego. W połowie lat pięćdziesiątych pod kierunkiem prof. Mięsowicza powstała blisko współpracująca z AGH grupa, będąca początkowo Zakładem Krakowskim Instytutu Badań Jądrowych - wkrótce ulokowana organizacyjnie w Instytucie Fizyki Jądrowej w Krakowie - która prowadziła badania z zakresu fizyki cząstek elementarnych. Obecnie w kompleksie budynków Wydziału przy ul. Kawiory mieści się Centrum Fizyki Wysokich Energii im. M. Mięsowicza, w ramach którego współpracują fizycy z AGH, Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie i Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W roku 1962 na bazie Katedry Fizyki II utworzono pierwszy w szkolnictwie wyższym uczelniany Instytut Techniki Jądrowej, przemianowany następnie w 1967 roku na Międzyresortowy Instytut Fizyki i Techniki Jądrowej AGH. Pierwszym dyrektorem tego Instytutu został prof. dr Leopold Jurkiewicz. W 1991 roku decyzją Senatu AGH został utworzony Wydział Fizyki i Techniki Jądrowej. Oznaczało to zintegrowanie fizyków w AGH w jeden organizm oraz umożliwiło ujednolicenie sposobu nauczania fizyki i "standaryzację" pod tym względem sylwetki absolwenta naszej Uczelni. Niezależnie od tego, rozpoczęcie kształcenia fizyków z dyplomem inżyniera fizyki otworzyło jakościowo nowy etap w historii fizyki AGH.